Het verdwijnt zomaar ineens van de aardbodem. Een gebeurtenis die met geen mogelijkheid te verklaren is. Onderzoekers spreken elkaar tegen, iedereen speculeert, maar niemand heeft bewijs. De roddels gaan rond, de feiten blijven uit. Het blijft een groot mysterie.
Vandaag nummer 19 van de bloganuary challenge:
Write about something mysterious.
Mysteries zijn er genoeg. Onverklaarbare dingen waar je gewoon niet uitkomt. Iedere dag loop ik er weer tegen aan. Mega frustrerend is het.
Laat ik je meenemen in mijn was-ritueel. En met “mijn was-ritueel” bedoel ik die van Sanne en mij. Wij doen dat namelijk samen.
Goed, we hebben een wasmand. De vuile was gaat erin en eens in de paar dagen verzamelen we verschillende soorten was. Wit bij wit, zwart bij zwart en kleur bij kleur. Tot zover niets vreemds.
Ik stop de was netjes in de wasmachine en gooi er zo’n vloeibare wasmachine tablet in. Ik heb geen idee hoe die krengen heten. Ik stel de wasmachine in en hij gaat aan. Nog steeds niks vreemds aan de hand.
Na een paar uurtjes is de wasmachine klaar. Enkele dingen hangen we aan de waslijn en de rest gaat de droger in. En ook die zet ik aan en gaat een paar uurtjes draaien. Allemaal zoals het hoort.
Zodra de droger klaar is halen we de was uit de droger en stop ik het spul in een lege wasmand. Na een paar rondjes dit van ritueel hebben we twee wasmanden vol met schone droge was. Klaar om gevouwen te worden. Dat doen we beneden in de woonkamer onder het genot van een drankje en een netflixje.
Niks aan het handje zou je zeggen. Toch? Maar nu komt het…
…hoe is het in godsnaam mogelijk dat ik altijd, MAAR DAN OOK ECHT ALTIJD, sokken overhoud waarvan ik hun wederhelft niet kan vinden?! Nooit meer, foetsie, kwijt, van de aardbodem verdwenen.
En zo heb ik dus een hoop losse sokken in mijn kast liggen. Dit mysterie krijg ik niet opgelost. Bel agenten Scully en Mulder maar want dit is way out of my league.
Dus mocht je mij de volgende keer zien met twee verschillende sokken…don’t ask!