Nu ik zelf kinderen heb herleef ik mijn jeugd. Eén van de leukste dingen is toch wel het speelgoed. Ik loop weer schaamteloos speelgoedwinkels in en kan me daar, net als mijn zoon, helemaal in verliezen. Het liefst wil ik alles kopen, net als hij.
Het is 4 januari, dat betekent blog nummer 4. Het onderwerp/vraag van vandaag luidt:
What was your favorite toy as a child?
Ik had eerder al eens vertelt dat ik vroeger veel schreef. Vandaag maak ik het mezelf even lekker makkelijk en trek een oude blog uit mijn archieven.
Deze blog publiceerde ik oorspronkelijk op 16 december 2013 en heb ik voor de gelegenheid lichtjes geüpdatet.
Verzamelen
Ik herinner me een interview op de radio bij Edwin Evers over verzamelen. Er was een vrouw van 78 die al 25 jaar poppen verzamelde. Zo was er ook een man die muizen- en rattenvallen verzamelde. Best bijzondere hobby’s als je het mij vraagt, met name het laatste.
Het interview dat Edwin Evers met deze mensen had deed mij denken aan mijn verzameldrang van vroeger.
Ik verzamelde ook van alles. Als kind liep ik al de stranden af en vond allerlei troep waar ik wel wat in zag. Trots liet ik het dan aan m’n ouders zien. “Papa, mama! Kijk kijk kijk!”. Zo lief als ze waren lieten ze mij in m’n waarde met mijn zooi en zeiden “Goed zo jongen” en gingen verder met het lezen van hun boek. Dat zeiden ze op een toon waarvan je als kind dacht dat ze echt trots op je prestatie van dat moment waren, maar nu ik zelf vader ben weet ik wel beter.
In iedereen zit wel een verzamelaar. Of het nou gaat om poppen, muizenvalletjes of om airmiles, allemaal doen we er wel aan mee.
In mijn jeugd hadden we de flippo’s! Dat was van mijn generatie. Fantastisch vond ik dat! Kinderen en ouders (na lang zeuren door de kinderen) kochten zakken chips bij de vleet. Wekelijks gingen er drie tot zes zakken doorheen, alleen voor de flippo’s. Mijn broer en ik hadden mooi twee mappen helemaal vol! Nu begrijp ik eigenlijk ook ineens waar mijn overgewicht vandaan komt, maar goed dat terzijde.
De supermarkten spelen er goed op in door kinderen hun doelgroep te maken. Denk aan de wuppies, de voetbalkaartjes en de superdieren kaartjes van de Albert Heijn. Educatief en leuk! Maar dan heb je dus ook al die zeikende kinderen weer aan je kop.
“Meneer, mag ik uw superdieren kaartjes?”
“Nee kulleke, ik spaar ze zelf! En nu opzouten!”
Erger nog… de voetbal kaartjes rond het EK. De kinderen moesten gewoon achter geïmproviseerde dranghekken staan! Hoe gek wil je het hebben, maar meneertje Albert klapt vrolijk in zijn handjes!
Los van al die spaaracties had ik ook verschillende andere verzamelingen. Bijvoorbeeld de boomerang kaarten die je in kroegen gratis kon krijgen. Daar heb ik nog wel een schoenendoosje of wat van liggen bij ons ma op zolder.
Maar mijn verzameling waar ik het meest trots op was waren mijn modelauto’s. Deze hobby had ik overgenomen van een vriendje van de middelbare school. Ik was zo onder de indruk van zijn collectie, dat wilde ik ook! Zo’n verzameling begint natuurlijk altijd ergens. Mijn eerste model was een Audi TT Roadster, schaal 1:18. Ofwel 18 keer zo klein als een echte. Op den duur kwam er nog één en nog één, en nog één, en ja je raadt het al…nog één. Ik monteerde wat plankjes aan de muur waar ik ze netjes op kon plaatsen. Toen de plankjes vol waren kon ik nog een leuk vitrinekastje voor een leuk prijsje op de kop tikken. Deze modellen kocht ik in speciaalzaken, maar soms ging ik ook naar autobeurzen waar ik de mooiste modellen kocht. Na verloop van tijd had ik 46 modellen staan op mijn kleine slaapkamertje van nog geen 5,5 vierkante meter.
Het pronkstuk was toch wel een Lamborghini Murciélago. Hierbij wat doelloze informatie over deze auto:
De Lamborghini Murciélago is een sportauto van het Italiaanse automerk Lamborghini en kwam in 2002 op de markt. De wagen werd ontworpen door de Belg Luc Donckerwolke en is de opvolger van de Diablo. De Murciélago is een tweedeurs en tweezits coupé. In 2004 kwam er een roadstervariant van de Murciélago. Iconisch zijn de vleugeldeuren van deze auto.
Bron: Wikipedia
Dit model was fel oranje van kleur en had ik gekocht op een autobeurs in de jaarbeurs Utrecht. Het is het duurste model wat ik gekocht had in mijn automodel-verzamel-carrière. Hij was dan ook tot in detail uitgewerkt. Hij was niet te onderscheiden van een echte, behalve het feit dat deze 18 keer kleiner was dan een echte. Het modelletje koste mij, ahum, een luttele 120 eutjes. Voor zo’n bedrag kan ik nu een hoop andere leuke dingen doen, maar goed je bent verzamelaar of je bent het niet.
De fel oranje Lamborghini Murciélago stond te pronken in mijn vitrinekast. Wekelijks haalde ik een doekje over al mijn modelletjes heen die buiten de vitrinekast stonden en tweewekelijks die in de vitrinekast. Zo haalde ik netjes het stoflaagje eraf en bleven ze mooi blinken.
Op een dag haalde ik mijn stofdoekje over mijn prachtige fel oranje Lamborghini Murciélago heen, voorzichtig en met net iets meer beleid dan bij de andere modellen. Over de moterkap, de bumpers en ook de spiegels…maar wat gebeurt er tot mijn verbazing! Bij het voorzichtig afstoffen van de spiegel aan de bestuurderskant van mijn fel oranje Lamborghini Murciélago flikkert ineens de hele deur eraf! De deur van mijn 120 euro kostende fel oranje Lamborghini Murciélago ligt er gewoon naast!
Subtiel riep ik m’n broer erbij… “HEEEEY KLOOJOO!!!”. Ik hoorde hem langzaam van de zoldertrap naar beneden lopen.
“Ja wat?!” reageerde hij kortaf. Ik wees naar het fel oranje deurtje wat op een plek lag waar het absoluut niet hoorde en vroeg of hij er meer over wist. Aan zijn blik wist ik dat hij hier meer over kon vertellen.
“Uhm, ja Dimitri was hier laatst, en uhm… hij vond je auto’s zo mooi…”
“Ja dat klopt dat zijn ze ook!” onderbrak ik hem met een geïrriteerde stem.
“Ja … uhm inderdaad…maar uhm Dimitri wist niet zo goed hoe de deur van die auto open ging…”
“Wat?! Van alle modellen die hier staan kiest hij uitgerekend mijn fel oranje Lamborghini Murciélago?! Iedereen weet verdomme toch dat de deuren van een (fel oranje) Lamborghini omhoog open gaan!”
“Dimitri uhm…niet…”
Ondertussen hoor ik de autoliefhebbers denken “Nee dat is niet waar, want er is ook de Gallardo!”. Die was er toen nog niet bij-de-handje!
Anyway… welke les kunnen we hieruit trekken?! Inderdaad de deuren van de (meeste) Lamborghini’s gaan omhoog open. Andere, misschien nog wel belangrijkere les, blijf met je tengels van andermans spullen af!