Afgelopen kerst kreeg ik een boek kado van mijn vader. De meeste mensen deugen van Rutger Bregman (wat trouwens wel echt een baas is). Best een joekel als je niet echt een lezer bent. Maar mijn vader beweerde dat het écht een boek voor mij was.
Dit is echt een boek voor jou Wes!
Goed, als jij het zegt.
Toen ik eraan begon bleek al snel dat mijn vader gelijk had. Eind januari had ik het boek uit. En ja de echte boekenwurmen zullen niet onder de indruk zijn, maar ik vond het een hele prestatie kan ik je zeggen.
Het hoofdstuk De homo ludens gaat over een school in Roermond, Agora, waar kinderen van alle niveaus door elkaar zitten. Ze mogen hun eigen plan uitstippelen. Ik zou vooral zeggen, lees het zelf even.
Scoren, scoren en nog eens scoren
Toen ik dat hoofdstuk las besefte ik me meer en meer dat in Nederland en waarschijnlijk op genoeg andere plekken in de wereld we zo erg gebrand zijn op succes. Dat begint al op de basisschool met rapportjes vol met cijfers over hoe goed of slecht je wel niet bent in bepaalde dingen. We moeten scoren. Hogere cijfers zijn beter. Als je naar de Universiteit gaat ben je een baas. Als je VMBO doet ben je maar zo zo. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar het wordt er al vroeg ingestampt dat je succesvol moet worden.
Social media is nep
Wel grappig trouwens dat ik na een LinkedIn post met een kopje begin ‘Social media is nep’, maargoed. Haar bericht is super echt. Maar waar ik op doel met social media is nep zijn de instafamous moppies en youtube dudes die het moeten hebben van de foto’s en video’s van hun strakke lijfjes met ‘inspirerende’ quotes en dikke bolides die ze verdienen met onzin filmpjes.
“When life changes itself to harder. Change yourself to stronger.” begeleid door een foto van een jong grietje, semi nonchalant. Alsof ze niet weet dat de foto gemaakt wordt.
“Alles is mogelijk, als je er maar in gelooft” van een jong broekie die op de motorkap van z’n nieuwe Lambo zit.
Alles is mogelijk als je maar wilt. Vervolgens heb je een youtuber die een burnout heeft omdat hij de druk voelt om iedere dag weer nieuwe content te maken, een insta-model die dikke schulden heeft omdat ze leningen afsluit om d’r mooie foto’s te kunnen blijven maken.
Social media is nep, althans heel veel. Het baart me zorgen dat veel jongeren zo’n leven nastreven omdat ze denken dat het echt is, dat ze zo snel geld kunnen verdienen, en dat het alleen maar draait om succes.
Plezier is het nieuwe succes
Succes is niet belangrijk. Succes is achterhaald. Succes bereik je nooit, want je wil altijd meer. Er is iets dat veel waardevoller is dan succes. Dat is plezier. Kies niet voor een vak, baan of leven wat je het meeste geld oplevert, maar iets wat je het meeste plezier oplevert. Dan hoef je nooit meer te werken.
Kennen we Terence Trent D’Arby nog? Als je uit de jaren 80 komt ken je ongetwijfeld de hits Sign your name, Dance little sister en Wishing well. Ik denk dat we een wijze les kunnen leren van deze artiest die in de jaren tachtig ontzettend goed scoorde met zijn debuutalbum. In een klap stond hij aan de top en was hij mega beroemd. Hij heeft dat succes daarna nooit meer kunnen evenaren. Hij verdween, gaf zichzelf een andere naam, maakt nog steeds muziek en geniet nu van het niet beroemd zijn. Zijn advies aan jonge artiesten die beroemd willen worden? “Omkeren en zo snel mogelijk de andere kant op rennen.’’
Sluit ik me bij aan.